Kleine Mark en de Ezel

Op een dag verhuist de kleine Mark naar de provincie en koopt bij een oude boer een ezel voor 100 gulden. De boer moet de ezel de dag erop bij Mark thuis brengen.

Maar die bewuste voormiddag:
'Sorry jongen, maar ik heb slecht nieuws : mijn ezel lag deze ochtend dood toen ik hem wilde voederen.'
'Wel dan, geef me gewoon mijn 100 gulden terug.'
'Maar dat kan ik niet. Ik heb alles al uitgegeven '
'Wel goed dan, breng me dan toch die ezel maar.'
'En wat ga je er wel mee doen, dan ?'
'Wel, ik ga hem als prijs verloten in een tombola.'
'Maar je kunt toch geen dode ezel verloten !'
'Zeker weten van wèl !! Ik zal gewoon aan niemand zeggen dat ie dood is.'
Daarop bedenkt de boer dat het eigenlijk zijn probleem niet is, en vindt dat hij het voorstel van de jongen niet moet afkeuren.
En hij levert dus de dode ezel af bij de kleine Mark.
Eén maand later loopt de boer nog eens bij de kleine Mark langs :
En, jongen, hoe is het nu met mijn dode ezel afgelopen ?'
'Wel, zoals ik je al zei : ik heb hem verloot. Ik heb in het totaal 500 Tombolabiljetten van 2 gulden per stuk verkocht, en uiteindelijk een winst behaald van 898 gulden !'

'En is er dan niemand geweest die geprotesteerd heeft ?'
'Alleen maar de winnaar. Maar ik heb hem onmiddellijk zijn 2 gulden terug gegeven, en klaar was kees !'

Epiloog:
Ondertussen zijn de jaren voorbijgegaan.
Mark is groot geworden en is nu Minister-president van Nederland!!!